Michelangelo Buonarroti. Rime.
Chi qui morto mi piange indarno spera,
bagnando l’ossa e’l mie sepulcro, tutto
ritornarmi com’arbor secco al frutto;
c’uom morto non risurge a primavera.
Traducció de Màrius Torres
Rima.
El que, mort, em plora, vanament espera
mullant-me els ossos i el fúnebre marbre
que jo floreixi de nou, com un arbre.
No rebrosten els morts, cap primavera.
bagnando l’ossa e’l mie sepulcro, tutto
ritornarmi com’arbor secco al frutto;
c’uom morto non risurge a primavera.
Traducció de Màrius Torres
Rima.
El que, mort, em plora, vanament espera
mullant-me els ossos i el fúnebre marbre
que jo floreixi de nou, com un arbre.
No rebrosten els morts, cap primavera.
Etiquetes de comentaris: Poesia en italià
3 Comments:
Però viu el dol, la pèrdua del qui s´ha mort.
Imma C.
Miss you.
Hola Imma, el dol és necessari però no sóc partidari de fer-lo durar massa.
Exactly, Anònim.
Publica un comentari a l'entrada
<< Home