14 de maig del 2013

Georg Trakl. Verklärter Herbst.



Gewaltig endet so das Jahr
Mit goldnem Wein und Frucht der Gärten.
Rund schweigen Wälder wunderbar
Und sind des Einsamen Gefährten.

Da sagt der Landmann: es ist gut.
Ihr Abendglocken lang und leise
Gebt noch zum Ende frohen Mut.
Ein Vogelzug grüßt auf der Reise

Es ist der Liebe milde Zeit
Im Kahn den blauen Fluß hinunter
Wie schön sich Bild an Bildchen reiht-
Das geht in Ruh und Schweigen unter.


Traducció de Feliu Formosa

Tardor transfigurada

Pletòrica s’acaba així l’anyada,
amb vi daurat i fruita de les hortes.
Magnífics a l’entorn els boscos callen
i fan costat al qui viu solitari.

I diu el camperol: tot està bé.
Campanes del capvespre, dolces, lentes,
deu-nos un cor joiós per acabar.
Tot viatjant, un vol d’ocells saluda.

És l’època benigna de l’amor.
Vora el riu blau, tot baixant dins la barca,
que belles s’arrengleren les imatges-
que en quietud i silenci s’esfondren.



 




Etiquetes de comentaris:

0 que prenen la paraula